بالاخره انتظارها به سر رسید و بعد از دو هفته دود سفید از دودکش کلبه هیات دولت بیرون آمد و روحانی کلید استان آذربایجان‌شرقی را به محمدرضا پورمحمدی به عنوان چهاردهمین استاندار آذربایجان‌شرقی سپرد. هیأت وزیران در جلسه امروز (چهارشنبه) که به ریاست دکتر حسن روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران تشکیل شد، با قدردانی از […]
بالاخره انتظارها به سر رسید و بعد از دو هفته دود سفید از دودکش کلبه هیات دولت بیرون آمد و روحانی کلید استان آذربایجان‌شرقی را به محمدرضا پورمحمدی به عنوان چهاردهمین استاندار آذربایجان‌شرقی سپرد.
هیأت وزیران در جلسه امروز (چهارشنبه) که به ریاست دکتر حسن روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران تشکیل شد، با قدردانی از استانداران پیشین، به استانداران پیشنهادی چهار استان از جمله آذربایجان شرقی رأی اعتماد داد.
بر این اساس دکتر محمدرضا پورمحمدی به عنوان چهاردهمین استاندار آذربایجان شرقی انتخاب و معرفی شد.
آشنایی با سوابق و مسئولیت‌های استاندار جدید آذربایجان شرقی
محمدرضا پورمحمدی متولد ۱۳۳۷ در تبریز و استادتمام دانشگاه تبریز است. وی پس از اتمام دوران تحصیلی ابتدائی و متوسطه در سال ۱۳۵۶ وارد دانشگاه تبریز شد و دوره کارشناسی خود را در رشته جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری در سال ۱۳۶۳ به پایان رساند و در سال ۱۳۶۵ با استفاده از بورس تحصیلی عازم کشور انگلستان شد و فوق لیسانس و دکترای خود را در رشته برنامه‌ریزی شهری در دانشگاه کاردیف (UWIST) اخذ کرد.
او پس از اتمام تحصیلات در سال ۱۳۶۹ به ایران برگشته و در دانشگاه تبریز شروع به کار کرد. بین سال‌های ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۱ در سمت‌های رئیس دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، معاون دانشجویی و فرهنگی و معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه تبریز و از سال ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۴ در سمت رئیس این دانشگاه مشغول بود. پورمحمدی در یک دوره دیگر نیز بین سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۷، ریاست دانشگاه تبریز را بر عهده داشت.
عضویت در اتحادیه بین‌المللی دانشگاه‌ها، کنسرسیوم اوراسیایی دانشگاه‌های جاده ابریشم، شورای دانشگاه‌های بین‌المللی و اتحادیه دانشگاه‌های حوزه قفقاز، تألیف و ترجمه ۲ عنوان کتاب و ارائه ۱۲۵ عنوان مقاله در مجلات داخلی و خارجی و کنفرانس‌های علمی از سوابق علمی وی به شمار می‌رود.
استاندار آذربایجان‌شرقی در یک نگاه
استان آذربایجان‌شرقی بی‌گمان یکی از حساس‌ترین استان‌های کشور است و در کانون توجه دولتمردان و سیاستمداران قرار دارد، چرا که فرد انتخاب شده برای عالی‌ترین مقام اجرایی این استان مجموعه استراتژی‌ها و برنامه‌های استانی و چه بسا منطقه‌ای را تدوین و اجرا خواهد کرد.
خطه آذربایجان در تاریخ معاصر، بزرگانی چون امیرکبیر، قائم مقام و مصدق را به خود دیده است و با اجرای قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان در پست‌های مدیریتی که شامل استاندار آذربایجان‌شرقی نیز می‌شود، مردم این دیار منتظرند تا ببینند که کلید روحانی چه کسی را به عنوان چهاردهمین استاندار آذربایجان‌شرقی از صندوقچه دولت دوازدهم بیرون می‌آورد.
استان آذربایجان‌شرقی بی‌گمان یکی از حساس‌ترین استان‌های کشور است که در کانون توجه دولتمردان و سیاستمداران قرار دارد.
استانداری آذربایجان‌شرقی مهم‌ترین نهاد سیاسی در این استان است که بنای آن در میدان شهدای تبریز واقع شده است. پیش‌تر عمارت تاریخی “شمس‌العماره” در این مکان قرار گرفته بود که ساختمانی چهار طبقه و دارای عمارت کلاه‌فرنگی نیز بوده است و بنای آن را به “نجف‌قلی خان” پسر “مرتضی‌قلی خان” نسبت می‌دهند.
ابتدا شمس‌العماره را “درب اعلی” نامیدند و در زمان عباس میرزا که به محل حکمرانی ولیعهد تبدیل شد به «عالی قاپو» موسوم گردید. در مورد وجه‌تسمیه «عالی‌قاپو» دو نظریه وجود دارد: برخی معتقدند در زمان حکومت دودمان صفویه در رقابت با دولت عثمانی که مقر حکومت آنها را “باب عالی” می‌گفتند شاهان صفوی هم دستور دادند مقر و عمارت حکومتی خود در تبریز و سپس در اصفهان به نام «عالی قاپو» نامیده شود. عده‌ای هم بر این عقیده‌اند که «عالی‌قاپو» در اصل آلاقاپو به معنای درب رنگی (درب قرمز) بوده، زیرا «آلا» در ترکی به معنای قرمز است.
در دوران ولیعهدی ناصرالدین شاه این بنا به تقلید از کاخ شمس‌العماره تهران به شمس‌العماره تغییر نام داد و در زمان مظفرالدین شاه تعمیرات کلی و اساسی در آن به عمل آمد و در پشت آن یعنی قسمت شمال باغ عالی‌قاپو، عمارت حرم‌خانه احداث شد.
در زمان اقتدار حکومت قاجار، صحن و محیط باغ عالی‌قاپو در روز عاشورا محل عزاداری دستجات عزاداری بود که از طرف ولیعهد به دسته‌باشی‌ها، طاقه شال انعام می‌دادند و مرحوم استاد فقید ابوالحسن‌خان اقبال‌آذر در مراسم شبیه‌خوانی ماه محرم در این محوطه هنرنمایی بی‌نظیری از خود نشان می‌داد.
پس از انقلاب مشروطیت و فروپاشی سلسله قاجار شمس‌العماره به محل استقرار والی آذربایجان تبدیل شد. در سال ۱۳۱۲ خورشیدی و هنگام استانداری ادیب‌السلطنه سمیعی این بنا آتش گرفت و بسیاری از بخش‌های مربوط به دوره زندیه و قاجاریه که شاهکاری از هنر معماری این دوره محسوب می‌شد از بین رفت.
گویی این آتش در جان مردم افتاده بود، چرا که فردای آن روز ترانه و تصنیف حزن‌انگیزی به این مضمون ساختند:
الین ده لاله، گئتمه خیاله/ اوت توتوب یانوب، شمس‌العماره
این تصنیف سال‌ها بر سر زبان عوام بود و به ادیب‌السلطنه تهمت می‌زدند که خود عمدا این کار را کرده است.
عده‌ای از محققان عقیده دارند که «عالی‌قاپو» اصفهان را از روی نقشه عمارت «عالی‌قاپوی» تبریز ساخته‌اند، زیرا این عمارت قبلا در زمان شاه عباس اول نیز وجود داشت.
در سال ۱۳۱۳ در اثر جریان سیل وحشتناک، قسمتی از باقی‌مانده عمارت مزبور خسارت فراوان دید و بخشی از طاق‌های آن فروریخت و سرانجام باقی‌مانده عمارت و اتاق‌های آینه‌کاری شده و نقاشی شده در سال۱۳۲۶هنگام استانداری علی منصور به کلی تخریب و در جای آن ساختمان جدید استانداری بنا شد که در سال ۱۳۳۳ شمسی عملیات ساختمانی آن پایان یافت.
در این ایام تمام درختان بلند و کهنسال و بی‌نظیر عالی‌قاپو نیز در هنگام تجدید بنا قطع شد. علی منصور نیز مانند ادیب‌السلطنه سمیعی به اتهام انهدام یک بنای زیبای تاریخی در بین مردم مورد سرزنش و انتقاد قرار گرفت.
بعدها در بخش غربی «عالی‌قاپو» یا استانداری امروزی، ساختمان شعبه مرکزی بانک ملی ایران احداث شد. در سال ۱۳۴۸ نیز عمارت حرم‌خانه در شمال‌شرقی استانداری تخریب و عمارت امروزی فرمانداری بنا شد.
در شرح والیان و استانداران پیشین آذربایجان و با مطالعه و کاوش درباره چگونگى انتصاب و اقتضاى دوران ماموریت والیان، استانداران مى‌توان ویژگی‌هاى آنها را بنا به مقتضاى زمانى در ۶ فصل و مقطع تاریخى از اوان سلسله قاجار تا مهر ماه ۹۷ مورد مطالعه قرار دهیم.
از سال ۱۲۲۸ تا سال ۱۲۸۵ هجری شمسی
۱- از سال ۱۳۲۴ هجری شمسی برابر ۱۲۲۸ هجری شمسی تاریخ جلوس ناصرالدین شاه به تخت سلطنت تا سال ۱۲۸۵ هجرى شمسى آغاز صدور فرمان مشروطیت به دست مظفرالدین شاه قاجار در این دوران تبریز ولیعهدنشین بود.
استاندارى و یا شخصیتى به نام استاندار در میان نبود بلکه ولیعهد از افرادى از اولاد یا بستگان و افراد سلاطین قاجار را به عنوان فرمانروا، بیگلر بیکى یا پیشکار بر مى‌گزید. بطور کلى در زمان ناصرالدین شاه تبریز ولیعهد نشین بود که ولیعهدها سمت حاکم تبریز را نیز داشتند. اسامی این حاکمان عبارتند از:
– نایب السطنه عباس میرزا
– فریدون میرزا
– قهرمان میرزا
– بهمن میرزا
– حشمت الدوله حمزه میرزا
– نصرت الدوله
– ناصرالدین میرزا
– رکن‌الدوله
– مظفرالدین میرزا
– موالدوله
– عزیز خان
– میرزا احمد منش باشى
– عین‌الدوله
از سال ۱۲۸۵ تا سال ۱۲۹۹ هجری شمسی
از آغاز صدور فرمان مشروطیت (۱۲۸۵ ه . ش) تا کودتاى سوم اسفند ۱۲۹۹ شمسى پس از کودتاى محمدعلى میرزا شاه قاجار و دوره استبداد صغیر قیام مسلحانه مردم تبریز به رهبرى مرکز غیبى و فرماندهى سردارانى چون ستارخان به پیروزى نزدیک مى‌شد دولت استعمارى انگلیس از ترس تعمیق انقلاب و گسترش آن به سایر مناطق روسیه تزارى را تحریک نمود که قواى خود را وارد آذربایجان کند، در این دوران که در آذربایجان مثل سپهسالار، عین‌الدوله، فخرالسلطنه، تنکابنى و شجاع‌الدوله‌ها از طریق دولت روس گماشته مى‌شدند عملا حافظ منافع شرق و غرب و اعضا یا طرفداران سازمان فراماسونرى بودند.
والیان و پیشکاران آذربایجان در این دوره عبارتند از:
۱ – فتحعلى خان صاحبدیوان ۱۲۸۸ ه . ق ۱۲۴۶ ه . ش
۲- میرزا قهرمان امیر لشگر
۳- میرزا محمدحسین خان سپهسالار اعظم ۱۲۹۶ ه . ق ۱۲۵۴ ه ش
۴- علاالدوله محمدرحیم خان امیرنظام ۱۲۹۸ ه . ق ۱۲۵۶ ه ش
۵- علاالدوله حسنعلى خان کروسى سالار لشکر۱۲۹۹ ه ش ۱۲۷۰ ه ش
۶- میرزا عبدالرحیم قائم مقام تا سال ۱۳۱۲
۷- شاهزاده عبدالمجید میرزا عین الدوله تا کشته شدن ناصرالدین شاه
۸- میرزا حسین خان ادیب السلطنه سمیعى ۱۳۱۲ ه ش
۹- امین الدوله ۱۳۱۳ ه ش ۱۲۷۱ ه ش
۱۰- نظام السلطنه ۱۳۱۹ ه . ق ۱۲۷۷ ه ش
۱۱- محمدباقر خان سردارکلى تا سال ۱۳۲۳ ه . ق ۱۲۸۱ ه ش
۱۲- نظام الملک تا اوایل انقلاب تبریز
از سال ۱۲۹۹ تا سال ۱۳۲۰ هجری شمسی
از آغاز حکومت کودتاگران سوم اسفند تا سقوط رضا شاه شهریور ۱۳۲۰ شمسى: والیان و استانداران این دوران اکثرا افرادى منفور همچون مستوفى و یا افراد تحمیل شده از طرف وزارت جنگ بودند و استانداران عملا با توجه به مقتضیات حاکم عارى از قدرت و کفایت بودند.
از سال ۱۳۲۰ تا سال ۱۳۲۵ هجری شمسی
از سال ۱۳۲۰ تا ۲۱ آذر ۱۳۲۵ آذربایجان عملا در اشغال روس‌ها قرار گرفته و پیوسته دستخوش سیاست‌ها و دست‌اندازی‌هاى حزب توده و فدائیان و دموکرات‌ها بود در این فاصله آذربایجان مدت‌ها بى‌سرپرست ماند.
از سال ۱۳۲۵ تا سال ۱۳۵۷ هجری شمسی
آغاز پادشاهى منفور محمدرضا پهلوى استانداران دوره سلطنت محمدرضا پهلوى اکثرا ماسونیک یا وابسته به کابینه‌هاى طرفداران انگلیس و آمریکا و مجرى سیاست عمومى دولت‌هاى وقت در استان بودند امثال دولت‌هاى ماسونیک – محمدعلى فروغى – على سهیلى – احمد قوام – محمد ساعد – بیات – حکیمى – صدر – على منصور- فضل‌الله زاهدى – منوچهر اقبال – جعفر شریف‌امامى – على امینى – اسدالله علم – حسنعلى منصور – هویدا و…
استانداران آذربایجان شرقی بعد از انقلاب
در عصر انقلاب اسلامی استانداران انقلابی و تلاشگر و میهن‌پرست و متدین و پیروان حضرت امام و ولایت فقیه قدم به عرصه نهادند و شمع فروخته ایران را در هر خطه برافروختند.
خطه آذربایجان در تاریخ معاصر، بزرگانی چون امیرکبیر، قائم مقام و مصدق را به خود دیده است.
در بیان اهمیت سیاسی آذربایجان همین نکته کافی است که تبریز از زمان صدارت ناصرالدین شاه تا آغاز صدور فرمان مشروطیتولیعهدنشین بود و والیان و استانداران سرشناسی مانند امیرکبیر، قائم مقام فراهانی، امیرنظام گروسی را در عصر قجر به خود دیده است.
همچنین افرادی مانند فضل‌الله زاهدى، منوچهر اقبال، جعفر شریف‌امامى، على امینى، اسدالله علم، حسنعلى منصور و هویدا نیز که اغلب‌شان وابسته به کابینه‌هاى طرفداران انگلیس و آمریکا و مجرى سیاست عمومى دولت‌هاى وقت در استان بودند در دوران پهلوی بر کرسی استانداری آذربایجان تکیه زده‌اند.
دوران نظام جمهوری اسلامی ایران
اما در عصر پر طلوع انقلاب اسلامی استانداران انقلابی، تلاشگر، میهن پرست، متدین و پیرو حضرت امام(ره) و ولایت فقیه در آذربایجان‌شرقی قدم به عرصه نهادند که شمع افروخته انقلاب را شعله‌ور ساخته و با خدماتشان منشاء اثر فراوان در این خطه شدند.
رحمت‌الله مقدم مراغه‌ای
رحمت‌الله مقدم مراغه‌اى از اسلاف خانواده‌ای بود که از صدر مشروطیت به جاه و مقامى رسیده بودند و آجودان باش‌ها و حکمرانان و امراى لشگرى از این خانواده برخاسته بود. نامبرده از تاریخ ششم اسفند سال ۵۷ با حکم احمد صدر حاج سید جوادى وزیر کشور وقت به سمت استاندارى آذربایجان شرقى منصوب شد.
در زمان او تبریز در آتش مبارزات و کشمکش‌ها، قیام‌ها و اعتصابات شعله مى‌کشید و به هر بهانه کوچک گروهى علم به دست در خیابان‌ها با شعارهاى گوناگون راهپیمایى مى‌کردند.
وی در جلسات مکرر و در برنامه‌هاى تلویزیونى براى آرام ساختن مردم و ایجاد آرامش و امنیت تلاش مى‌ورزید ولی طغیان مردم و تلاطم امواج این دریاى خروشان فراتر از آن بود که او بتواند به آن فائق آید و لاجرم در نوزدهم خرداد سال ۵۸ استعفا کرد.
نکته جالب توجه اینکه از بین استانداران بعد از انقلاب اسلامی، عکس رحمت‌الله مقدم مراغه‌ای در تالار بزرگ کاخ استانداری آذربایجان شرقی نصب نشده که دلیل آن فعالیت‌ها و مواضع مغایر با اهداف نظام توسط وی بوده است.
نورالدین وحید غروی
به دنبال استعفای مقدم مراغه‌ای در تاریخ بیست و ششم خرداد سال ۵۸ نورالدین وحید غروى با حکم احمد صدرحاج سیدجوادى وزیر کشور وقت به سمت استاندارى آذربایجان‌شرقى منصوب شد.
در زمان استاندارى او تبریز وضع آشفته‌اى داشت؛ سازمان‌هاى دولتى و خود استاندارى در آنچنان وضعیت و ثبات و نظامى نبودند. در زمان غروى تلویزیون به دست عده‌اى که بعدا به اعدام محکوم شدند براى مدتى کوتاه تسخیر شد.
در زمان غروى براى تهیه آذوقه مردم با ترکیه قرارداد بسته شد و جاده ترانزیت به حمل گوشت مواد غذایى، نفت و… اختصاص یافت. کمبود سوخت زمستانى در آن سال مزید به علت شده بود و مردم در پمپ بنزین‌ها سر مى‌شکستند.
انتخابات اولین دوره مجلس شوراى اسلامى در زمان استاندارى غروى برگزار شد و در تاریخ ۲۹ مهر سال ۵۹ استعفا کرد و استعفاى او از طرف مهدوى‌کنى وزیر وقت کشور پذیرفته شد.
محمدعلی نژاد سارخانی
ساریخانی بعد از پایان تحصیلات در یکى از بخشهاى نزدیک حومه تبریز به طبابت مشغول شد.ولی به دلایلى از طرف ساواک دستگیر و زندانى شد.
بعد از زندان به عنوان جراح بیمارستان هلال احمر تبریز مشغول بهکار شد.در سال ۱۳۵۸ به سمت فرماندارى تبریز منصوب شد و در دوره اول انتخابات به عنوان نماینده مردم تبریز به مجلس شوراى اسلامى راه یافت.
در تاریخ ۲۹/۷/۵۹ با ابلاغ آقاى مهدوى کنى وزیر کشور بسمت استاندارى آذربایجان‌شرقى منصوب شد. در تاریخ ۳/۳/۶۰ استعفا کرد و از سمت استاندارى کنار رفت. در دوره چهارم انتخابات مجلس شوراى اسلامى با راى قابل توجه به مجلس راه یافت
حسین طاهری
طاهرى قبل از انتصاب به سمت استاندارى عضو کادر علمى دانشگاه علم و صنعت ایران بود و قبل از انتصاب به استاندارى آذربایجان‌شرقى سمت استاندارى آذربایجان‌غربى را به عهده داشت. وی در تاریخ ۴/۲/۶۰ از طرف آقاى مهدوى‌کنى وزیر کشور به سمت استاندارى آذربایجان‌شرقى منصوب شد.
از کارهاى مهم دوران استاندارى او می‌توان به انتخابات ریاست جمهورى و انتخابات میان‌دوره‌اى مجلس شوراى اسلامى اشاره کرد که بعلت آرامش انتخابات از طرف مرکز مورد تقدیر قرارگرفت.
حسین طاهرى در تاریخ ۱۹/۱۰/۶۲ از سمت استاندارى استعفا نمود و از همان تاریخ به سمت استاندار تهران منصوب شد.
امیر عابدینی
در تاریخ نوزدهم بهمن سال ۶۲ با حکم ناطق نورى وزیر وقت کشور از استاندارى لرستان خداحافظی کرد و به استاندارى آذربایجان‌شرقى منصوب شد.
عابدینی در تاریخ بیست و دوم اردیبهشت سال ۶۶ هنگام آغاز سومین دوره مجلس شوراى اسلامى استعفا کرد و از آذربایجان شرقی رفت.
اکبر پرهیزکار
پرهیزکار در سال ۱۳۶۲ به سمت رئیس دانشکده فنى سپس به سمت فرماندارى تبریز منصوب شد و در انتخابات دوره سوم مجلس شوراى اسلامى باراى بسیار قابل توجه به عنوان نماینده مردم تبریز برگزیده شد.
وی در تاریخ ۳/۸/۶۶ از طرف سیدعلى اکبر محتشمى وزیر کشور به سمت استاندارى آذربایجان‌شرقى منصوب شد.
در زمان استانداری وی پروژه‌هاى متعددى به مرحله اجرا گذارده شد و برنامه‌هایى براى توسعه زمینه‌هاى مختلف آغاز شد که مى‌توان این موارد اشاره کرد.
۱- راه‌اندازى دانشگاه تربیت معلم تبریز
۲- راه‌اندازى دانشگاه صنعتى سهند تبریز
۳- کلنگ‌زنى و ادامه پروژه پتروشیمى تبریز
۴- کلنگ‌زنى و شروع عملیات کارخانه فولاد میانه
۵- شروع عملیات احداث سد علویان
۶- شروع به کار کارخانه آهک آذرشهر و ادامه عملیات احداث کارخانه سیمان اردبیل
۷- افتتاح دانشکده شیمى
۸- هدایت و عملى‌سازى شبکه گازرسانى از طریق آستارا و بستان‌آباد به تبریز
۹- افتتاح کارخانه سرم‌سازى رازى – زهراوى
۱۰- افتتاح بیمارستان شهید محلاتى
۱۱- اقدام به بازسازى منطقه طارم زنجان در زلزله شمال به عنوان استان معین
۱۲- تدارکات جبهه و جنگ
۱۳- پذیرایى پناهندگان عراقى در سطح وسیع
۱۴- آغاز جشنواره وحدت (فیلم و عکس)
مسوولیت پرهیزکار در سمت استاندارى در تاریخ ۸/۵/۷۱ خاتمه پذیرفت و وی به سمت رییس امور شهرداریهاى کشور عازم تهران شد.
علی عبدالعلی زاده
علی عبدالعلی‌زاده متولد ۱۳۳۵ در شهرستان ارومیه، به مدت ۵ سال استانداری آذربایجان‌شرقی را عهده‌دار بوده است.
وی دوران دبیرستان خود را در دبیرستان فردوسی ارومیه (چمران امروزی) با نمرات ممتاز گذراند و وارد دانشگاه تبریز در رشتهٔ مهندسی راه و ساختمان شد.او دارای مدرک تحصیلی دکتراست.
عبدالعی‌زاده از فعالان انقلاب اسلامی ایران بود و بعد از انقلاب، معاونت شهردار وقت ارومیه (شهید باکری) را بر عهده گرفت. وی سپس به مدت دو دوره نمایندهٔ مردم ارومیه در مجلس شورای اسلامی بود.
بعد از آن وی در زمان ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی به مدت ۵ سال استانداری آذربایجان‌شرقی را عهده‌دار شد. عملکرد وی در استانداری آذربایجان‌شرقی باعث شد تا با روی کار آمدن دولت هفتم، به سمت وزیر مسکن و شهرسازی انتخاب شود. وی در دولت هشتم نیز وزیر مسکن و شهرسازی بود.
یحیی محمدزاده
یحیی محمدزاده در تاریخ ۱۶ شهریور ۱۳۷۶ از سوی هیات وزیران به عنوان استاندار آذربایجان‌شرقی انتخاب شد و به مدت چهار سال یعنی تا سال ۱۳۸۰ این سمت را بر عهده داشت.
محمدعلی سبحان اللهی
سبحان‌اللهی دارای مدرک دکترای مهندسی صنایع، به مدت چهار سال استانداری آذربایجان‌شرقی را بر عهده داشته است.
وی سوابق اجرایی و مدیریتی متعددی از دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی داشته است. سبحان‌اللهی از سال ۱۳۵۷ به مدت دو سال نمایندگی حضرت امام در جهاد سازندگی استان آذربایجان‌شرقی را عهده‌دار بود و پس از آن در چهار دوره اول مجلس شورای اسلامی به عنوان نماینده مردم تبریز در مجلس حضور داشت.
سبحان‌اللهی که موسس انجمن بهره وری ایران است، از سال ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۰ در سمت‌های مختلفی از جمله ریاست مــوسسهتحقیقات و آموزش مدیریت وابسته به وزارت نیرو، معاونت پارلمانی و حقوقی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، معاونت پارلمانی و امور استان‌ها در سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور و ریاست هیات مدیره سازمان ملی بهره‌وری کشور را بر عهده داشته است.
سبحان‌اللهی در سال ۱۳۸۰ به عنوان استاندار آذربایجان‌شرقی منصوب شد و تا سال ۱۳۸۴ این سمت را در اختیار داشت.
معمارزاده
محمد کاظم معمارزاده در سال ۱۳۸۴ در زمان ریاست جمهوری ریاست جمهوری احمدی‌نژاد استاندار آذربایجان‌شرقی شد و سال ۸۷ این پست را به احمد علیرضا بیگی تحویل داد.
احمدعلیرضا بیگی
احمد علیرضابیگی متولد سال ۱۳۴۲ در ارومیه، دوران تحصیل را در زادگاه خود گذراند. از سال ۱۳۵۹ و به دنبال تشکیل کمیته‌های انقلاب اسلامی، وارد فعالیت در این کمیته‌ها شد و در سال ۱۳۶۰، در حالی که تنها ۱۸ سال داشت، فرماندهی کمیته شاهین‌دژ را عهده‌دار شد.
در سال ۱۳۷۰ و پس از تشکیل نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، وی به عنوان اولین فرمانده انتظامی استان جدید اردبیل منصوب و مشغول به خدمت شد.
فرماندهی انتظامی استان آذربایجان‌شرقی و ریاست پلیس راهنمایی و رانندگی کشور از سوابق و مسوولیت‌های بعدی علیرضابیگیاست.
وی همچنین فرماندهی انتظامی استان‌های اصفهان و فارس و سمت مشاور وزیر کشور در دولت نهم را عهده‌دار بوده است.
علیرضابیگی در شهریور سال ۱۳۸۷ به عنوان یازدهمین استاندار آذربایجان‌شرقی منصوب و فعالیت خود را در این سمت آغاز کرد.
مدیریت حادثه تلخ زلزله مرداد سال ۱۳۹۱ در شهرستان‌های اهر، هریس و ورزقان از جمله مهم‌ترین تجارب وی در مسوولیت استانداری آذربایجان‌شرقی است.
جبارزاده
اسماعیل جبارزاده در سال ۱۳۳۹ در شهرستان خوی از توابع آذربایجان‌غربی به دنیا آمد و پس از طی دوران تحصیل در این شهر، با عضویت در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مدتی را در جبهه‌های جنگ، به دفاع از آب و خاک و کیان این کشور پرداخت و در این دوران، مسوول بهداری لشکر همیشه سرافراز عاشورا بود.
جبارزاده بعد از پایان جنگ در رشته دکترای علوم آزمایشگاهی از دانشگاه تبریز فارغ‌التحصیل شد و به طور همزمان در سال ۱۳۷۸به عضویت هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز و هیأت علمی انستیتو پاستور ایران درآمد.
وی در سال ۱۳۷۱ به عنوان کاندیدای نمایندگی مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه تبریز، آذرشهر و اسکو ثبت‌نام کرد و با رأی مردم این حوزه، به مجلس چهارم راه یافت. مسوولیتی که تا سه دوره دیگر هم تداوم یافت و به دین ترتیب جبارزاده جزو معدود نمایندگانی شد که توانسته‌اند چهار دوره پیاپی در مجلس شورای اسلامی حضور داشته باشد.
جبارزاده در چهار دوره نمایندگی خود در مجلس شورای اسلامی، عضویت در هیأت رئیسه مجلس، کمیسیون دفاع و برنامه و بودجه و کمیته برنامه و بودجه مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی را نیز تجربه کرد.
عضویت در کمیته اقتصادی، برنامه و بودجه مجمع تشخیص مصلحت نظام، ریاست بیمارستان شهید محلاتی تبریز، عضویت در هیأت علمی دانشگاه تبریز و تاسیس و ریاست موسسه آموزش عالی ربع رشیدی از دیگر سوابق جبارزاده است.
وی در هشتم آبان سال ۱۳۹۲ با پیشنهاد وزیر کشور و موافقت هیأت وزیران، از سوی دولت دکتر روحانی به عنوان دوازدهمین استاندار آذربایجان‌شرقی انتخاب و منصوب شد.
تدوین سند تدبیر توسعه استان، انتخاب آذربایجان‌شرقی به عنوان استان الگوی اقتصاد مقاومتی، انتخاب تبریز به عنوان شهر جهانی فرش دستباف و پایتخت گردشگری جهان اسلام، کسب عنوان استان بدون معتاد متجاهر و ارتقای شاخص‌های امنیتی استان از جمله دستاوردهای دوره مسوولیت جبارزاده در استانداری است.
اسماعیل جبارزاده در شهریور ماه سال ۱۳۹۶ به عنوان معاون سیاسی وزیر کشور منصوب شد.
مجید خدابخش
مجید خدابخش، متولد ۱۳۳۵ و فوق لیسانس برق و دکترای مدیریت دارد. وی پس از انقلاب اسلامی، در اسفند ماه سال ۱۳۵۹ رئیس مخابرات اردبیل شد و بدنبال آن در سال ۱۳۶۲ به عنوان معاون مدیر کل مخابرات استان آذربایجان‌شرقی منصوب شد.
در دوران استانداری زین‌العابدین عطایی در آذربایجان‌غربی، وی در پست‌های معاون برنامه‌ریزی و سپس معاون عمرانی خدمت کرد.
پس از درگذشت عطایی استاندار آذربایجان‌غربی، خدابخش در سال ۶۹ به آذربایجان‌شرقی رفته و در دوران استانداری اکبر پرهیزکار و علی عبدالعلی‌زاده در دولت‌های اکبر هاشمی رفسنجانی و سید محمد خاتمی معاون عمرانی استانداری بود.
در دوران تصدی استانداری یحیی محمدزاده در آذربایجان‌شرقی، خدابخش معاون سیاسی و امنیتی استانداری آذربایجان‌شرقی شد و مدتی را هم به عنوان سرپرست استانداری آذربایجان‌شرقی فعالیت کرد.
وی سپس برای ادامه تحصیل به تهران رفته و دکترای خود را در رشته مدیریت دولتی دریافت کرد، ضمن اینکه همزمان با تحصیل با نهادهای اقتصادی و صنعتی نیز همکاری می‌کرد.
او پس از اخذ مدرک دکترای مدیریت دولتی از مرکز آموزش مدیریت دولتی ایران (مرکز تهران) با حضور در رأس مدیریت کارخانه‌ها و صنایع بزرگ از قبیل آلومینیوم المهدی، ایران پویا، موتورسازان تراکتورسازی ایران، ماشین‌سازی تبریز، صنایع تجهیزات نفت و شرکت پتروامید آسیا به کوله‌باری از تجربه و مدیریت در نظام سرمایه‌گذاری و مدیریت واحدهای اقتصادی و صنعتی بزرگ کشور دست یافت.
