قلم پر- یادداشت – اسما نریمانی: هنوز در گوشه گوشه‌ی این کشور دل‌هایی هست که برای محبت کردن و کمک به‌اتفاق های خوب می‌تپد اما این‌ها برای جلوگیری از یک فاجعه‌ی بزرگ کافی نیست باید همه دست‌به‌دست هم بدهیم .
چند وقت پیش فکر می‌کردیم که سال ۹۸ با همه‌ی تلخی‌ها و دغدغه‌هایش که از ابتدای سال با خود آورده بود تمام می‌شود اما آمدن مهمان ناخوانده «ویروس کرونا» همه را غافلگیر کرد و از خود اثری ماندگار برای سال پیش رویش باقی گذاشت.
اگر بتوانیم از دست این بیماری مرموز (کووید-۱۹) جان سالم به در ببریم بدون شک راوی‌های ماهری برای روزهای خوب آمیخته در بد خواهیم بود.
اولین بار در۱۲ دسامبر این بیماری در شهر ووهان چین شناسایی شد که کمسیون بهداشت و درمان شهر ووهان در ۳۱ دسامبر اعلام کرد کسانی که با بازار دریایی شهر در ارتباط بوده‌اند به این بیماری مبتلا شده‌اند .
هیچ‌کس حتی فکرش را هم نمی‌کرد که امکان دارد این مهمان در خانه‌ی ما را هم بزند اما طولی نکشید که در ۱۹ فوریه میزبان این مهمان ناخوانده شدیم و رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت جان باختن دو نفر در شهر قم را تأیید کرد و این شد شروع کار بود و تا به امروز با بی‌توجهی‌های مردم و مسئولان ظرفیت بیمارستان‌ها روزبه‌روز به تکمیل شدن نزدیک و نزدیک‌تر می‌شوند .
امروز میان جنگی ناشناخته و نابرابر هستیم که همه را درگیر خودکرده است، جوانان و نوجوانان دهه ۷۰و ۸۰ که از جنگ ۸ سال دفاع مقدس تنها فیلم‌ها و خاطره‌ها را دیده و شنیده بودند حالا با چشم خود جنگی دیگر را این بار رزمندگانی در لباس سفید و مکان و سلاح‌هایی متفاوت را نظاره‌گر هستند، سلاح‌هایی چون لباس‌های غیرقابل‌تحمل، ماسک‌ها و عینک‌هایی که فقط با فکر کردن به آغوش گرم خانواده می‌شود آن‌ها را تحمل کرد.
اما از این مدافعان سلامت ۶۳ نفر در آذربایجان شرقی به این بیماری مبتلا شده‌اند که مردم با عدم رعایت بهداشت و بی‌توجهی به هشدارها باعث می‌شوند تا رزمندگان قادر به پاسخگویی نباشند که این باعث می‌شود تا فاجعه‌ای بزرگ رخ بدهد.
انتهای پیام/
- نویسنده : اسما نریمانی
