قلم پرس، یادداشت- حبیب حسینقلی زاده – کارشناس فوریت های پزشکی : زمانی که بحران کرونا در چین شایع شد و تب‌وتاب لباس‌های مخصوص و قرنطینه و ازدحام بیمارستان‌ها را در قاب تلویزیون دیدیم ، همهمه‌ای در بین افراد جامعه افتاد، آن‌هایی که باور نداشتند و آن‌هایی که باور داشتند و آن‌هایی که اطلاعات در این مورد نداشتند، خود این افراد هم باز چندین دسته شدند، آن‌هایی که باور داشتند و کاری از دستشان برنمی‌آمد و آن‌هایی که باور نداشتند و می‌توانستند اقداماتی به نفع جامعه و خود انجام دهند و افرادی که آگاه نبودند و تنها بسنده شد به ترساندن این افراد و این گروه از افراد خیل عظیم مردم را شامل می‌شدند.
زنجیره ، زنجیره خطرناکی بود و هست و هرروز دانسته‌های ما تغییر می‌کرد ، آنچه شاید ما از تصورات مردم متوجه شدیم ، مردم ترسیده بودند اما آگاه نشده بودند و این اصلاً نشانه خوبی نبود ، برخی از ترسشان ، با اینکه از منازل خارج نمی‌شدند، اما در هر ساعت چندین بار بی‌دلیل دست‌هایشان را می‌شستند و همین هم باعث بروز زخم بر روی دست‌هایشان شده بود، در مقابل افرادی هم داشتیم که به خاطر ترسشان پناه به افیون و الکل برده بودند و به نظرشان خودشان را ایمن می‌کردند.
ترس از بیماری بیماری موجب شده افراد از اعلام ابتلا به این ویروس خودداری کرده و متأسفانه در اعلام علائم بیماری به اپراتوری اورژانس ۱۱۵ اطلاعات غلط بدهند و به علت عدم آگاهی و برای پنهان‌کاری از همسایگان اغلب سعی می کنند در نیمه‌های شب با اورژانس تماس بگیرند و به دلیل نداشتن اطلاعات کافی درخواست‌های غیراصولی و فنی از بابت انجام تست و آزمایش کرونا در منازل دارند.
بعضا افراد ناقلی که بی‌خبر از آلوده بودن خود به خاطر عدم رعایت بهداشت فردی، متأسفانه عزیزان خود را که روزهای متمادی از منزل خارج نشده بودند، مبتلا کرده اند و دراین‌بین افراد مسن و افرادی که سابقه مصرف داروهای ضد ایمنی داشتند، شایع شده است و در کنار تمام این موضوعات شروع فصل سفرهای نوروزی و بی توجهی به هشدارهای بهداشتی، مسافرت‌های بی‌مورد و رفت‌وآمدهای بیجا منجر به فوت افرادی شده که اصلاً در این زنجیره انتقال نقشی نداشتند.
با وجود تمام این موضوعات هر بار وقتی علل ابتلا و نحوه ابتلا را به مردم توضیح می‌دهیم، شاهد هستیم که با گذشت روزهای بسیار از شروع شیوع این بیماری مردم هنوز آگاهی لازم را برای اطاعت از قوانین بحران نداشته و اغلب سعی می‌کنند با قانع کردن خود از واقعیت بحران خارج بشوند و حتی ترس از بیماری باعث شده که در مقابل آموزش نیز ایستادگی کنند.
این مسایل نشان دهنده این بوده که شاید ما در نحوه اطلاع‌رسانی عمومی و مراعات قوانین فردی در مقابله با این ویروس مسیر درستی را انتخاب نکردیم و امروز نتیجه آن بروز بیماری های روحی و روانی همچون استرس و وسواس فکری افراد متعدد جامعه هستیم که بخشی از علت آن اطلاع رسانی نامناسب باشد.
انتهای پیام/
- نویسنده : حبیب حسینقلی زاده
