قلم پرس، یادداشت – علی سلیمی – هر سال نزدیکهای عید خانوادهها برای سال جدید آماده میشوند، خانهتکانیها شروع میشود، مردم برای عید نوروز سفره هفتسین میچینند، در این بین یکی از آداب و رسوم تزئین سفره هفتسین که از دیرباز در بین خانوادهها مرسوم بوده، آماده کردن سبزه برای سفره هفتسین است، عادتی که گفته شده از قدیم برای نشان دادن برکت در سفرهها بوده اما این روزها با توجه به مشکلات اقتصادی و گرانیها بیشتر شبیه بدعتی ناخوشایند است.
گاهی با یک جمع و تفریق ساده میتوان به ناخوشایند بودن این بدعت پی برد. اینگونه حساب کنیم که جمعیت کل کشور حدود ۸۵ میلیون نفر بوده و با این حساب حدود ۲۵ میلیون خانوار در کشور زندگی میکند، اگر هر خانواده برای سفر هفتسین خود تنها ۱۰۰ گرم گندم سبزه بکارند، آمار تکاندهندهای به دست میآید که مایه افسوس است.
سرجمع ۱۰۰ گرم گندم برای ۲۵ میلیون خانوار میشود ۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون گرم، البته بگذریم از اینکه برخی خانوادهها بیش از این مقدار سبزه میکارند و گلفروشها هم برای فروش سبزه آماده میکنند و حتی برخی خانوادهها زمان پنجشنبه آخر سال سبزه برای مزار رفتگانشان میبرند.
حالا اگر این ۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون گرم را به کیلوگرم تبدیل کنیم میشود ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار کیلوگرم در عرض یک ماه برای سبزه مصرف میشود یا به قولی در عرض کمتر از یک ماه به هدر میرود، چراکه سبزههایی را که کاشتهاند ۱۳ فروردین بیرون میاندازند و بگذریم از اینکه آلودگی زیست محیطی را رقم میزند، بدون هیچ کاربرد منطقی دور ریخته میشود.
این در حالی است که گندم و محصول آن در عصر حاضر با وجود خشکسالیها و تحریمهای اقتصادی یک کالا و محصول استراتژیک بوده و باید برای حفظ آن تلاش کرد و این نیاز به فرهنگسازی جدی دارد تا این فرهنگ ناخوشایند را با مباحثی همچون کاشت گل و درخت جایگزین کرد.