نوروزخوانی، پخت سمنو و شیرینیهای محلی، خواندن چهل یاسین و پاشیدن آن بر مزارع و آمادهسازی خوانچههاى عیدانه از جمله مراسمی است که در ایام نوروز در استان آذربایجان شرقی رایج است. به گزارش قلم پرس به نقل از خبرگزاری خانه ملت، با اشاره به اینکه مراسم آیین نوروز مردم دیار آذربایجان خصوصا شهر تبریز […]
نوروزخوانی، پخت سمنو و شیرینیهای محلی، خواندن چهل یاسین و پاشیدن آن بر مزارع و آمادهسازی خوانچههاى عیدانه از جمله مراسمی است که در ایام نوروز در استان آذربایجان شرقی رایج است.
به گزارش قلم پرس به نقل از خبرگزاری خانه ملت، با اشاره به اینکه مراسم آیین نوروز مردم دیار آذربایجان خصوصا شهر تبریز همیشه زبانزد عام و خاص بوده است، گفت: در آستانه نوروز “تکمچیها” یا “سایاچىها” به مردم مژده رسیدن بهار را سر مىدهند و با خواندن شعرهای محلی خانوادهها را ترغیب برای استقبال از نوروز میکنند.
نماینده مردم تبریز، آذرشهر و اسکو در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه مردم در شب چهارشنبه آخر سال از روی آتش و در روز چهارشنبه آخر سال از روی آب میپریدند، اظهار کرد: پریدن افراد از روی آتش نشانه طلب روشنایی و پریدن از روی آب نشانه طلب زلالی و شفافیت از خداوند بود که مردم به آن اعتقاد داشتند.
وی ادامه داد: پخت سمنو و شیرینیهای محلی مانند باقلوا، گز، نخودچی، برنجی، کلوچه و غیره از دیگر سنتهای نوروزی دیار آذربایجان است که توسط بانوان و ۱۰ روز مانده به عید نوروز صورت میگیرد.
این نماینده مردم در مجلس دهم با اشاره به اینکه در تبریز سفره هفت سین به سبک امروزی امری معمول نبود، افزود: عموما سفره عید نوروز مردم با نمادهایى مانند آینه، تخممرغ، سمنو، سبزه، شیرینی و غیره تزئین میشد.
سعیدی با بیان اینکه در گذشته اکثر مردم در لحظه تحویل سال نو به مسجد میرفتند و سوره یاسین را چهل بار خوانده و به ظرف آب فوت میکردند، اظهار کرد: مردم آب چهل یاسین را به عنوان تبرک و شفا مینوشیدند و در این بین آب تبرک را گوشه و کنار خانه و مزارع مىریزند زیرا اعتقاد دارند که موجب دفع آفات میشود.
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی ضمن بیان اینکه در تبریز رسم است که کودکان صبح روز عید، کیسه کوچکى برداشته و به بازدید خانههاى اقوام میروند و صاحبخانهها نیز چیزهایی مثل تخممرغ رنگی، گردو، شیرینى و گاهی پول به آنها مىدهند، خاطرنشان کرد: آماده کردن خوانچههاى عیدانه از دیگر آداب و رسوم نوروز تلقی میشود؛ هر خوانچه شامل پارچه، کفش، شیرینی، برنج خام و غیره است که براى عروس خانواده، دختر خانواده و اقوام نزدیک که تازه ازدواج کرده مىفرستند./