دستیابی به باکتری پروبیوتیک بومی علیه سم آفلاتوکسین مواد غذایی در تبریز

وی ادامه داد: به عنوان نمونه تا زمان مصرف غذاهای پرچرب، میزان صفرا در روده بسیار کم است. این خود عاملی است که می‌تواند در جهت سازگار شدن باکتری‌ها و افزایش مقاومت آنها در برابر صفرا عمل کند. هم‌چنین وجود مواد غذایی در معده و روده می‌تواند سبب ایجاد سپر حفاظتی برای میکروارگانسیم‌ها شود و برخی از پروبیوتیک ها بدون اینکه با صفرا و یا سم تماسی یابند از روده و معده خارج می‌شوند.

دهناد اذعان کرد: آفلاتوکسین‌ها، متابولیت ثانویه بعضی از قارچ‌ها ازجمله گونه‌های آسپرژیلوس می‌باشند که توانایی جهش‌زایی، سرطان‌زایی و مهار سیستم ایمنی در موجودات زنده را دارند. این قارچ‌ها در مواد غذایی خام و محصولات کشاورزی رشد می‌کنند. با افزایش دانش و آگاهی از اینکه آفلاتوکسین‌ها خطر جدی برای سلامت مصرف کننده دارند محققان به دنبال حذف و کاهش این نوع مایکوتوکسین‌ها در مواد غذایی هستند. روش‌های متعددی جهت سم زدایی و کاهش آنها در مواد غذایی و خوراک دام آلوده مثل جداسازی فیزیکی، غیرفعال کردن دمایی، تیمار با موادشیمیایی، تشعشع و بیولوژیکی وجود دارد، که یکی از اساسی‌ترین روشها، استفاده بیولوژیکی از باکتر‌ی‌های خانواده اسیدلاکتیک می‌باشد.

عضو هیات علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گفت: آفلاتوکسین B1 یکی از قوی‌ترین هپاتوکارسینوژن‌های شناخته شــده در طبیعــت اســت کــه توســط (IARC) در گــروه کارسینوژن‌های گروه I رده بندی شـده اسـت. آفلاتوکسـین‌هـا سبب القاء سرطان در اندام‌ها به‌خصوص کبد مـی‌شـوند. مصـرف مستقیم آفلاتوکسین از طریق خوردن مواد غذایی آلوده با منشا گیاهی مثل غـلات، حبوبـات، میـوه‌هـا و دانـه‌هـای روغنـی و ادویه‌ها ایجاد می‌شود، در حـالی کـه مصـرف غیـرمسـتقیم از طریق خوردن شیر یـا فـرآورده‌هـای آن، گوشـت و تخـم‌مـرغ بوجود می‌آید. مصرف مستقیم به شدت حـادتر اسـت. زیرا در مصرف مستقیم آفلاتوکسین B1 عامل مسمومیت است.

وی گفت: پروبیوتیک واژه‌ای است یونانی و به معنای «برای زندگی» می‌باشد. نقش مثبت عدیده‌ای از باکتری‌ها در مبحث سلامت برای اولین بار توسط دانشمند روسی معروف به پدر ایمن شناسی نوین و برنده جایزه نوبل به نام منچکوف در اوایل قرن بیستم مطرح شد او معتقد بود که این امکان وجود دارد که فلور میکروبی روده، با تجویز میکروب‌های شناخته شده مفید در مقابل میکروب‌های مضر، تقویت و مورد حمایت قرار می‌گیرد.

دهناد افزود: پروبوتیک‌ها به عنوان میکروارگانیسم‌های زنده در مقادیر کافی با ایجاد خواص سلامتی بخش در میزبان، معرفی شده‌اند. لاکتوباسیلوس ها یکی از انواع پروبیوتیک‌ها است که کاربرد وسیعی در فرآورده‌های لبنی دارد و زنده‌مانی این باکتری بیشتر از سایر گونه‌هاست. لاکتوباسیلوس  یک باکتری گرم مثبت، مزوفیل هموفرمنتاتیو اجباری، میکروآئروفیل، کاتالازمنفی و فاقد اسپور بوده و ظرفیت بالایی درتولید اسید دارد. در مطالعات متعدد اثرات سودمند آن از جمله مقاومت به اسید معده و نمک‌های صفراوی، قدرت چسبندگی به سلول‌های مخاط روده، مهار فعالیت باکتری‌ها و تولید مواد ضد میکروبی به اثبات رسیده است.

عضو هیات علمی و معاون آموزشی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی گفت: در سال‌های اخیر باکتری‌های پروبیوتیک به صورت‌های مختلف در فرآورده‌های غذایی بکار گرفته شده‌اند. یکی از مهمترین این فرآورده‌ها ماست بیو “Bio-Yogurt” است. مقادیر مناسبی از سلول‌های زنده که به اصطلاح “حداقل درمانی” گفته می‌شود باید به طور منظم مصرف شوند تا اثرات پروبیوتیک‌ها را به شخص منتقل کنند. این میزان مصرف باید بیش از ۱۰۰ گرم در روز و بیش از cfu/ml 106 باشد.

وی ادامه داد: ماست پروبیوتیک با افزودن لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، لاکتوباسیلوس کازئی با/ یا بدون باکتری‌های آغازگر به شیر تولید می‌شود. البته تولید ماست‌هایی با خواص درمانی بدون حضور باکتری‌های آغازگر کار مشکلی است زیرا در عدم وجود باکتری‌های آغازگر، تولید اسید به وسیله پروبیوتیک‌ها به کندی صورت می‌گیرد. از سوی دیگر ماست حاصل در مقابل آلودگی ثانویه مقاوم نخواهد بود. خواص درمانی ماست پروبیوتیک در حضور باکتری‌های آغازگر معمولی تشدید می‌شود. هر چند که ماست‌های پروبیوتیکی متنوعی در جهان تولید می‌شود. تعداد و فعالیت باکتر‌ی‌های پروبیوتیک در این فرآورده‌ها در حد ایده‌آل نیست. امروزه استانداردهای بین المللی وجود کمیته ۱۰۷  cfu/ml باکتری پروبیوتیک را در محصولات سلامت بخش به هنگام مصرف فرآورده اجباری دانسته‌اند.

دهناد گفت: در این مطالعه مشخص گردید که حذف آفلاتوکسین B1 توسط سویه پروبیوتیکی لاکتوباسیلوس بومی بسیار موفقیت آمیز بود.

انتهای پیام/