مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی از برگزاری آیین بزرگداشت شاعر خردورزی ها – پروین اعتصامی – در تبریز خبر داد. به گزارش قلم پرس به نقل از روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی، “علی اکبر صفی پور” گفت: همزمان با یکصد و دهمین سالروز تولد پروین اعتصامی شاعره […]
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی از برگزاری آیین بزرگداشت شاعر خردورزی ها – پروین اعتصامی – در تبریز خبر داد.
به گزارش قلم پرس به نقل از روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی، “علی اکبر صفی پور” گفت: همزمان با یکصد و دهمین سالروز تولد پروین اعتصامی شاعره ی بلندآوازه ی ایران، آیین بزرگداشت این بانوی شعر و شعور بیست و ششم اسفندماه از ساعت ۱۵ در تالار اقبال آذر مجتمع فرهنگی هنری ۲۹ بهمن تبریز برگزار می شود.
وی گفت: آوازه ی اشعار این بانوی شاعر مرزها را درنوردیده و ادب دوستان و شعرشناسان را با روح بلند و شعر بی بدیلش به تحسین واداشته است.
صفی پور، شعرهای پروین اعتصامی را عفیف و فاخر و متین عنوان کرد و گفت: ذخایر ادبی شالوده‌ی فرهنگ و دربردارنده اندیشه و تفکر هر ملتی است و براین اساس فرهنگ زمانی بالنده می‌شود که آفرینندگان این آثار تکریم شوند.
صفی پور گفت: بزرگداشت چهره‌های برجسته ادبی و فرهنگی کشور همچون پوین اعتصامی، ضمن آنکه ادای دین به کوشش‌ها و مجاهدت‌های آنان می تواند باشد خود از بهترین و مؤثرترین شیوه‌ها در تداوم بخشیدن به ارزش‌ها و هنجارهای قابل احترام ملت صاحب فرهنگ ایران است.
رخشنده اعتصامی معروف به پروین اعتصامی متولد ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ در تبریز، یکی از مشهورترین شاعر زن ایران است. او از کودکی فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش یوسف اعتصامی آموخت و سرودن شعر را از همان کودکی تحت نظر پدر و استادانی چون دهخدا و ملک‌الشعرای بهار آغاز کرد .
شعر پروین از دیدگاه طرز بیان مفاهیم و معانی، بیشتر به صورت «مناظره» و «سؤال و جواب» است. او تخلص «پروین» را که تا آن زمان نامی مرسوم برای دختران نبود برای خود انتخاب کرد و نام خود را از رخشنده به پروین تغییر داد. بعدها مجبور شد در شعری، توضیح بدهد که پروین نامی دخترانه است .
این شاعر در نوزدهم تیرماه ۱۳۱۳ با پسرعموی پدرش فضل‌الله اعتصامی ازدواج کرد. اما پس از تقریباً دو ماه زندگی با همسرش به خانه پدری بازگشت و ۹ ماه بعد از او جدا شد. پروین تا پایان زندگی درباره این ازدواج ناموفق سخن نگفت و فقط غزلی در این‌باره سرود .
یوسف اعتصامی پیش از ازدواج پروین، با چاپ مجموعه اشعار او مخالف بود و این کار را با توجه به اوضاع و فرهنگ روزگار، نامناسب می‌دانست. او فکر می‌کرد دیگران چاپ شعرهای یک زن جوان را راهی برای پیدا کردن همسر به حساب آورند. اما بعد از ازدواج پروین و جدایی از همسرش به این کار رضایت داد. تنها اثر منتشرشده از پروین، دیوان اشعار او در قالب‌های مثنوی، قطعه و قصیده است. شعرهای پروین اعتصامی پیش‌تر در مجله «منتخبات آثار» هشترودی و «امثال و حکم» دهخدا چاپ می‌شدند. در سال ۱۳۱۴ از نخستین چاپ دیوان او با مقدمه‌ای از ملک‌الشعرای بهار که توسط چاپخانه مجلس شورای ملی منتشر شده بود، بسیار استقبال شد. این کتاب شامل شعرهایی بود که او تا پیش از ۳۰ سالگی سروده بود و بیش از ۱۵۰ قصیده، قطعه، غزل و مثنوی داشت .
در سال ۱۳۱۵، مدال درجه سه لیاقت به پروین داده شد ولی او این مدال را قبول نکرد. حتی پیشنهاد رضاشاه را برای تدریس ملکه و ولیعهد نپذیرفت، زیرا به گفته خودش، اعتقاداتش درباره ایستادگی در برابر استبداد، به او اجازه نمی‌داد در چنین مکان‌هایی حاضر شود .
پروین اعتصامی در فروردین ۱۳۲۰ به بیماری حصبه مبتلا شد و ۱۵ فروردین‌ماه در سن ۳۴ سالگی در تهران درگذشت و در حرم حضرت فاطمه معصومه (س) در قم در آرامگاه خانوادگی به خاک سپرده شد. پس از مرگش، قطعه‌ای را با عنوان «این قطعه را برای سنگ مزار خودم سروده‌ام» از او یافتند که برای سنگ مزار خود سروده بود؛ آن قطعه را بر سنگ مزارش نقش کردند .
شعرهای پروین اعتصامی به دلیل محتوای پندآموز و زبان گویا و روان خود، از قبل از انقلاب تاکنون، در کتاب‌های ادبیات مقاطع مختلف تحصیلی ایران نگاشته شده‌اند. اشک یتیم، پند و نصیحت، ای مرغک، آرزوی پرواز و شعر متاع جوانی از جمله این شعرها هستند .
