چرا مرگ بر آمریکا؟
چرا مرگ بر آمریکا؟

[ad_1] « وَالَّذِینَ کَفَرُوا فَتَعْسًا لَهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ » (و کسانى که کافر شدند، مرگ بر آنان! و اعمالشان نابود باد! به گزارش قلم پرس،از تبریز، استکبار در هر لباسى که ظهور کند باید با آن مقابله کرد … وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ … ( و اگر خداوند بعضى […]

[ad_1]


« وَالَّذِینَ کَفَرُوا فَتَعْسًا لَهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ » (و کسانى که کافر شدند، مرگ بر آنان! و اعمالشان نابود باد!

به گزارش قلم پرس،از تبریز، استکبار در هر لباسى که ظهور کند باید با آن مقابله کرد … وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ …

( و اگر خداوند بعضى از مردم را به وسیله بعضى دیگر دفع نکند زمین را فساد مى‏گیرد.) سوره بقره آیه ۲۵۱

اگر این رویا رویى نباشد و از سلطه مستکبران جلوگیرى نشود و انسان‌هاى الهى با آنان مقابله نکنند، آنها همه شرافت‌ها و ارزش‌ها را دفن کرده، تلاش مى‏‌کنند که یادخدا را محو سازند.

خداوند در آیه ۴۰ سوره حج در تاکید آیه فوق می‌فرماید:

… وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِیَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ یُذْکَرُ فیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثیراً وَ لَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزیزٌ

( و اگر خداوند بعضى از مردم را به وسیله بعضى دیگر دفع نکند، دیرها و صومعه‏‌ها و معابد یهود و نصارا و مساجدى که نام خدا در آن بسیار برده مى‏‌شود ویران مى‌‌گردد و خداوند کسانى را که او را یارى کنند (و از آیین‌ش دفاع کنند) یارى مى‌‌کند، خداوند قوى و شکست‌‏ناپذیر است.) سوره حج آیه ۴۰

اگر اهل ایمان و انسان‌هاى آزاده تماشاگرِ تباه‌گرى طاغوت‌ها و مستکبران باشند و از منافع حیاتى خود دفاع نکنند و آنها در مقابل خود مانعى نبینند اثرى از معابد و مراکز عبادت الهى باقى نخواهند گذاشت زیرا دیرها و صومعه‏‌ها و معابد و مساجد در حقیقت پایگاه‌هاى بیدارى انسان‌ها و دعوت به خدا پرستى هستند و لازمه خداپرستى مقابله با جبارانى است که منافع‌شان در اسارت انسان‌هاست و خواهان آنند که مردمان چون بت ایشان را بپرستند.

همیشه گروه‌هاى حق‌‏طلبى هستند که در مقابل گروه‌هاى دیگرى که در جهت استثمار و استعمار و استحمار انسان‌ها عمل مى‏‌کنند، به پا خیزند و همه پیام‌آوران الهى رسالت آگاه کردن مردم و به پا شدن آنها علیه ستم و برپاداشتن عدالت را داشته‏‌اند.

 

چرا سوره برائت ( توبه ) فاقد «بسم‌ الله» است؟

در میان سوره‌های قرآن یک سوره داریم که اول آن فاقد «بسم‌ الله» است و آن سوره برائت است. راجع به اینکه چرا این سوره بسم الله ندارد دو وجه است: یک وجه این است که اساساً  برائت یک سوره مستقل نیست تتمه سوره انفال است.( با توجه به روایات، که این سوره به نام‌هاى «برائت» و «توبه» آمده است، مى‌فهمیم که جزء سوره‌ى انفال نیست، بلکه سوره‌اى مستقلّ است.)  ولی قول دیگر این است که سوره برائت یک سوره مستقل است. اگر بگوییم سوره مستقل چرا بسم‌الله ندارد، می گویند علتش این است که این سوره، سوره غضب است. چون این سوره سوره اعلام خشم است و بسم الله آیه رحمت است، از این جهت بسم الله در اول این سوره نیامده است.

این سوره با کلمه برائت شروع می‌شود

برَاءهٌ مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى الَّذِینَ عَاهَدتُّم مِّنَ الْمُشْرِکِین

( این اعلام بیزاری خدا و رسول اوست به مشرکانی که شما مسلمین با آنان عهد بسته‌اید (و آنان عهد شکستند)) سوره توبه آیه ۱

اعلام عدم تعهد از طرف خدا و از طرف پیغمبر خدا در مقابل مردم مشرک… همان مردمی که با مسلمین پیمان بستند و نقض پیمان کردند.

با توجه به آیه فوق میتوان نتیجه گرفت که:

آغازگر برائت، خدا و پیام آور اوست و تنها یک امر سیاسی و مقطعی نیست بلکه برگرفته از مصدر ربوبی است و برای مؤمنان باید به عنوان یک حقیقت ایمانی همواره و در هر عصر سرمشق باشد.

لغو اعتبار پیمان با مشرکان، از اختیارات رهبر است.

وفا به پیمان آرى، تسلیم توطئه شدن، هرگز.

گرچه از نظر حقوقى، موظّفیم به پیمان وفادار باشیم، ولى برائت قلبى از مشرکان و منحرفان، یک اصل دینى است.

برائت، نشانه‌ى قاطعیّت و اقتدار است، همچنان که سکوت در برابر توطئه‌ها و پیمان‌شکنى‌ها نشانه‌ى ضعف است.

آغازگر برائت، خدا و پیام‌آور اوست و تنها یک امر سیاسی و مقطعی نیست بلکه برگرفته از مصدر ربوبی است و برای مؤمنان باید به عنوان یک حقیقت ایمانی همواره و در هر عصر سرمشق باشد.

 

شعار مرگ بر کفار، ریشه قرآنی دارد

آیه ۸ سوره محمد:

« وَالَّذِینَ کَفَرُوا فَتَعْسًا لَهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ »

(و کسانى که کافر شدند، مرگ بر آنان! و اعمالشان نابود باد!)

_ نفرین بر کفّار لجوج رواست.

_ کفر، مایه‌ى تباهى و نابودى است

برخی افراد با ایراد گرفتن از شعارهای پس از نماز، می‌گویندکه: این شعارها، روح معنوی آنها را پس از نماز از بین می‌برد، و دیگر اینکه؛ فقط دو قلم از این مرگ‌ها(ضدّ ولایت فقیه و کفار)، چیزی نزدیک به همه‌ ی مردم جهان را در بر می‌گیرد! در مورد این شبهه، به نکاتی اشاره می‌کنیم.

۱)  اگر این کار، کار ناپسندی بود، هیچ گاه از خدای متعال صادر نمی شد و با این چنین بیانی از کفار یاد نمی کرد، در واقع این چنین بیانی در خصوص کفار یک نوع روشنگری و بصیرت افزایی برای سایر انسانها است، که قبح و زشتی کفر و عصیان را متوجه شوند

۲)  شعار مرگ بر کفار و مرگ بر ضد ولایت فقیه، متوجه کسانی است که با نظام اسلامی و اصل ولایت فقیه، عناد و دشمنی دارند.

شعار مرگ بر ضد ولایت فقیه و مرگ بر کفار، به معنی آرزوی مرگ برای تمام انسان ها نیست، بلکه مربوط به کسانی است که با عناد و دشمنی در صدد ضربه زدن به  اصل ولایت فقیه و کیان اسلامی هستند. چه بسا کسانی کافر هستند و نظام ولایت فقیه را قبول ندارند، ولی مخالفتی نیز با نظام اسلامی ندارند. این افراد و کشورها در دایره شعار قرار نمی‌گیرند، و حتی باید با نیکی و عدالت با آنها برخورد شود.

خداوند در سوره ممتحنه آیه ۸ می‌فرماید:

(خداوند شما را از نیکى و عدل نسبت به کسانى که با شما به خاطر دین جنگ نکرده و شما را از خانه‌هایتان بیرون ننموده‌اند منع نمى‌کند همانا خداوند عدالت پیشگان را دوست دارد.)

از همین رو علیه آمریکا که سردمدار کفار و مخالف سرسخت نظام اسلامی و ولایت فقیه است، شعار داده می‌شود.

از آنجا که ولایت فقیه، در راستای حکومت و ولایت اهل بیت(ع) است؛ بنابراین کسانی که با ولایت فقیه مخالف هستند و با آن دشمنی می‌کنند، در حقیقت با اهلبیت(ع) ستیز می‌کنند.

۳)  باید توجه داشت که خدای سبحان، همانگونه که اهل ایمان را به نماز و عبادت، امر می‌کند:

« یا أَیُّهَا الَّذینَ‏ آمَنُوا إِذا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاهِ … «

(اى اهل ایمان! هنگامى که به قصد نماز بر می‌خیزید…) سوره مائده آیه۶

همانگونه هم اهل ایمان را به عدم دوستی با کفار دعوت می‌کند:

» یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَ النَّصارى‏ أَوْلِیاء «

( اى اهل ایمان! یهود و نصارى را سرپرستان و دوستان خود مگیرید.) سوره مائده آیه ۵۱

برآیند این دو آیه این است که جامعه اسلامی باید در عین حال که  به معنویات اهتمام می‌ورزند، به دشمن شناسی(مرگ بر آمریکا و…) هم اهتمام بورزند، و بدانند که این دو موضوع علاوه بر اینکه منافاتی با هم ندارند بلکه لازم و ملزوم و مکمل یکدیگرند.

 

تولی و تبری

اساسا دوست داشتنِ یک چیز، دشمنی و نفرت از بعضی چیزهای دیگر را به دنبال می آورد. انسان وقتی حقیقتا چیزی را دوست داشته باشد، از تمام چیزهای دیگری که به نوعی به محبوب او آسیب می رسانند، نفرت خواهد داشت. دوستی و دشمنی همراه هم اند. حتی خداوند متعال هم که از احساسات و عواطف انسانی منزّه است، در قرآن کریم از حب و بغض خودش سخن به میان آورده و مثلاً می فرماید: «خداوند متجاوزین را دوست نمی‌دارد ،» «خداوند توبه‌ کنندگان را دوست دارد » و…

تولی و تبری به معنی دوست داشتن و بیزاری جستن است. این مفهوم دینی معنایش این است که هر انسان دینداری، طبیعتاً هر آنچه منسوب به پروردگار عالم است را دوست می‌دارد و هر آنچه که با خدا و دوستان خدا دشمنی بورزد، دشمن می‌دارد.

تولی و تبری در دین، مقدمه‌ی بندگی است. یعنی انسان تا خدا و رسول و اولیائش را دوست نداشته باشد ودشمنان آنان را دشمن ندارد، اساسا دیندار واقعی محسوب نمی‌شویم.

ما در اسلام دو اصل به نام «تَولّى» و «تَبَرّى» داریم؛ یا به تعبیر دیگر: «حُبّ فِى اللّهِ» و «بُغْض فِى اللّهِ» یا تولاّىِ اولیاء اللّه و تبرّا از اعداء اللّه؛ که هر دو در واقع اشاره به یک حقیقت است. طبق این دو اصل ما موظّفیم دوستان خدارا دوست داریم و دشمنان خدارا دشمن، و پیشوایان بزرگ دین یعنى پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم(ع) را در همه چیز اسوه و الگوى خود قرار دهیم.

با این اشاره به سراغ آیه یک سوره ممتحنه مى‌رویم و مساله تولّى و تبرّى را در قرآن مجید مورد بررسى قرار مى دهیم: « یا اَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّى وَ عَدُوَّکُمْ اَوْلیاءَ تُلْقُونَ اِلَیْهِمْ بَالْمَوَدَّهِ وَ قَدْ کَفَرُوا بِما جائَکُمْ مِنْ الحَقِّ یُخْرِجُونَ الَّرسُولَ وَ اِیّاکُمْ اَنْ تُوْمِنُوا بِاللّهِ رَبِّکُمْ … »

( اى کسانى که ایمان آورده اید دشمن من و دشمن خود را دوست خویش قرار ندهید، شما نسبت به آنها اظهار محبّت مى کنید در حالى که آنها نسبت به آنچه بر شما نازل شده است کفر مى ورزند و رسول خدا(ص) و شما را به خاطر ایمان آوردن به پروردگارتان، از شهر و دیارتان بیرون مى‌کنند. … )

 

تولّی و تبرّی از دیدگاه قرآن و فرازهایی از زیارت عاشورا

تولّی یعنی دوست داشتن و ابراز آن و تبرّی یعنی نفرت داشتن و اظهار آن. ما با مراجعه به قرآن، می‌خواهیم بدانیم باید چه کسانی را دوست داشت و چه کسانی را باید دشمن دانست؟

آیه ۲۳ سوره شوری در این باب خطاب به پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید:

«قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبى»

‏علمای شیعه و اهل تسنن در کتب معتبر خود از وجود مبارک پیامبر اکرم(ص) نقل کرده‌اند که منظور از «القربی» در این آیه امیرالمومنین(ع) حضرت فاطمه زهرا(س) و فرزندان معصوم آن دو بزرگوار هستند. به استناد این آیه قرآن، باید آنان را دوست داشت. تولّی، دوستی اهل بیت(ع) است که به عنوان اجر و مزد رسالت رسول اکرم(ص) بیان شده است و چون تولّی از فروع دین است باید اظهار شود.

اما در خصوص تبرّی خداوند متعال در سوره‌ توبه آیات اولیه می‌فرماید:

«بَراءَهٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ … »

( این برائت و بیزاری از جانب خدا و رسول اوست که از دشمنان دین دارند.)

قرآن در سوره هود آیه ۱۸ فرموده است:

«أَلا لَعْنَهُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمین».

بنابراین برائت ریشه در قرآن دارد. ملاک و معیار تبرّی از دشمنان خدا و رسول او، آیه‌ایست که در ضمن آن خداوند متعال در سوره مبارکه احزاب آیه ۵۷ می‌فرماید:

«إِنَّ الَّذینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهینا»

( هر کس که خدا و رسولش را اذیت کند، خداوند او را در دنیا و آخرت لعن می کند و در آخرت برایش عذابی خوار کننده قرار خواهد داد).

در احادیث گران‌قدر پیامبر اکرم(ص) مکرر نقل شده که آزار و اذیت اهل بیت(ع) را مساوی با آزار و اذیت خود می‌دانند.

 

زیارت عاشورا، جلوه بارز تولّی و تبرّی:

زیارت عاشورا، عالی‌ترین و والاترین جلوه‌ی اظهار تولّی و تبرّی در عمل است.

در قسمتی از زیارت عاشورا آمده است:

یا اَباعَبْدِاللَّهِ اِنّی سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ اِلی یَوْمِ الْقِیامَهِ…

بِاَبی اَنْتَ وَ اُمّی لَقَدْ عَظُمَ مُصابی بِکَ فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذی اَکْرَمَ مَقامَکَ.

وَ اَکْرَمَنی بِکَ اَنْ یَرْزُقَنی طَلَبَ ثارِکَ مَعَ اِمامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ و َآلِهِ.

اَللّهُمَّ اجْعَلْنی عِنْدَکَ وَجیهاً بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ …

( یا ابا عبدالله بی شک تا روز رستاخیز بر این عقیده استوار می‌مانم که در کنار یاران شما بوده و در جبهه هم‌رزمان شما باشم. پدر و مادرم فدای تو باد، تحمّل مصیبت تو بسیار سخت است، از خدایی که منزلت کریمانه‌ای به تو بخشید و من‌را در سایه آشنایی با تو گرامی داشت، مشتاقانه خواستارم در رکاب پیشوای پیروزی از خاندان پیامبر که به هدف خون‌خواهی تو برمی‌خیزد، توفیق حضور داشته باشم. بار خدایا من‌را در پرتو الطاف سالار شهیدان در دنیا و آخرت جزو رو سفیدان و آبرومندان درگاهت قرار ده).

 

انتهای پیام/۶۰۰۰۱


[ad_2]