قلم پرس – محمد کلامی -تحلیلگر اقتصادی و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی – مهمترین یافته برندگان نوبل اقتصاد سال ۲۰۱۹ این بود که یک تئوری خوب ممکن است برای کشف مکانیسم‌های احتمالی فقر و راه‌های موثر مبارزه با آن بسیار مهم باشد. اما برای هدایت سیاست کافی نیست.
در حالی که تئوری می‌تواند انگیزه‌های خاصی را مشخص کند اما قدرتمند بودن راهکارها در عمل را بیان نمی‌کند. به عبارتی آنها به این یافته رسیدند که در راستای کاهش فقر یک راه کلی وجود ندارد بلکه باید با استفاده از آزمایش‌های میدانی با استفاده از گروه‌های کنترل شده تصادفی به بررسی هر یک از عوامل پرداخت.
نکته مهم دیگر این است که تحقیقات این اقتصاددان‌ها نشان می‌دهد درباره اهمیت دو عامل در رفع فقر یعنی کمک‌های خارجی و تجارت آزاد با کشورهای فقیر، اغراق شده است.
سازمان ملل تخمین زده از سال ۲۰۰۰ تا کنون فقر در جهان به کمتر از نصف کاهش یافته اما در کشورهای در حال توسعه از هر ۱۰ نفر یک نفر هنوز هم با کمتر از ۱.۹ دلار در روز زندگی می کند. در بخش‌هایی از آفریقا این نسبت به ۴۲ درصد افزایش می‌یابد. این آمارها به وضوح نشان می‌دهد تلاش‌هایی که تاکنون برای رفع فقر صورت گرفته کافی نبوده اما نکته مهمتر این است که به نظر می‌رسد تلاش‌ها در مسیر درست و موثر انجام نشده است.
تحقیقات میدانی و آزمون‌های عملی یعنی روش اقتصاددان‌هایی که امسال جایزه نوبل را در رشته اقتصاد به دست آوردند، راه را برای درک بهتر مشکلات مختلف و حل آنها هموار می‌کند.
این تحقیقات نه تنها ثابت می‌کند روش‌های موثر برای غلبه بر فقر و بیماری‌ها در اقتصادهای فقیر و در حال توسعه وجود دارد؛ بلکه نشان می‌دهد برخی تصورات درباره روش‌های غلبه بر مشکلات یاد شده اشتباه بوده‌اند و باید کنار گذاشته شوند. اصلاح دیدگاه‌ها و مطرح شدن احتمال اشتباه بودن باورهای جاافتاده نتیجه‌ای بسیار ارزشمند از تحقیقات میدانی اقتصاددانان یاد شده است.
لینک کوتاه :
https://qalampress.ir/?p=26921
