تبریز، شهر اولین‌ها، در رویداد فرهنگی تبریز در تهران بخشی از ظرفیت‌های فرهنگی، هنری و اقتصادی خود را به نمایش گذاشت. ارزیابی میزان اثرگذاری این رویداد اهمیت زیادی دارد که آیا این رویداد توانسته دستاوردهای ملموسی در حوزه‌های فرهنگ، اقتصاد و گردشگری به همراه داشته باشد، یا صرفاً یک نمایش مقطعی بوده است؟ بررسی ابعاد مختلف آن می‌تواند تصویری دقیق‌تر از نتایج و چالش‌های آن ارائه دهد.
این رویداد فرصتی برای نمایش ظرفیت‌های گردشگری، موسیقی سنتی، صنایع‌دستی و توانمندی‌های اقتصادی تبریز بود. حضور هنرمندان و فعالان فرهنگی، زمینه‌ساز ارتباطات بیشتری میان تبریز و تهران شد و تعاملات فرهنگی و اقتصادی دو شهر را تقویت کرد. چنین برنامه‌هایی، علاوه بر تثبیت هویت فرهنگی، می‌توانند در رونق گردشگری نقش داشته باشند. اما تحقق این اهداف، به تبلیغات گسترده و پوشش رسانه‌ای مناسب نیاز دارد؛ در غیر این صورت، تأثیرگذاری آن محدود خواهد ماند.
یکی از مهم‌ترین دستاوردهای این رویداد، معرفی فرصت‌های سرمایه‌گذاری در گردشگری، بوم‌گردی، صنایع‌دستی و تجارت بود. کارآفرینان و سرمایه‌گذاران در این هفته فرهنگی با ظرفیت‌های اقتصادی تبریز آشنا شدند که اگر این تعاملات منجر به ایجاد کسب‌وکارهای جدید، توسعه زیرساخت‌های گردشگری و افزایش اشتغال شود، می‌توان این رویداد را موفق دانست اما اگر این ارتباطات به گفت‌وگوهای کوتاه و تبادل کارت‌های ویزیت محدود شود، تأثیر آن صرفاً مقطعی و زودگذر خواهد بود.
تبریز، با تاریخ و فرهنگ غنی خود، ظرفیت بالایی برای جذب گردشگران داخلی و خارجی دارد. در همین راستا، یکی از اهداف این هفته فرهنگی، ترغیب مردم به سفر به تبریز بود. این رویداد می‌تواند تأثیر مستقیمی بر میزان رزرو هتل‌ها، تورهای گردشگری و افزایش بازدید از این شهر داشته باشد، اما تحقق این امر نیازمند تبلیغات و اطلاع‌رسانی گسترده‌تری است.
یکی از ضعف‌های این برنامه، حضور کم‌رنگ رسانه‌ها بود. پوشش خبری گسترده می‌توانست تأثیرگذاری این نمایشگاه را افزایش داده و تبریز را در سطح ملی و بین‌المللی بهتر معرفی کند. رسانه‌های ملی و پلتفرم‌های دیجیتال، در صورت پوشش مناسب، می‌توانستند نقش مؤثرتری در شناساندن این رویداد ایفا کنند. اما نبود تبلیغات گسترده و اطلاع‌رسانی مناسب، باعث شد این هفته فرهنگی کمتر از حد انتظار دیده شود.
چنین رویدادهایی در سایر شهرهای ایران و حتی کشورهای دیگر نیز برگزار می‌شود. مقایسه هفته فرهنگی تبریز با نمونه‌های مشابه در مشهد، اصفهان یا شیراز، می‌تواند به درک بهتر نقاط قوت و ضعف آن کمک کند. اگر این رویداد توانسته باشد عملکردی موفق‌تر از برنامه‌های مشابه داشته باشد، می‌توان آن را به‌عنوان الگویی برای سایر شهرها در نظر گرفت. اما اگر ضعف‌های مشابهی در آن دیده شود، نیاز به بازنگری و اصلاح خواهد داشت.
اجرای چنین برنامه‌هایی، علاوه بر نمایش جاذبه‌های فرهنگی و گردشگری، می‌تواند به تقویت ارتباطات فرهنگی میان دو شهر منجر شود. اگر هفته فرهنگی تبریز بستری برای همکاری‌های پایدار میان هنرمندان، نویسندگان، موسیقی‌دانان و فیلم‌سازان تبریز و تهران ایجاد کند، می‌توان آن را اقدامی مؤثر دانست. اما اگر این تعاملات صرفاً محدود به مدت زمان برگزاری نمایشگاه باقی بماند و پس از آن پیگیری نشود، تأثیرگذاری آن به مرور کاهش خواهد یافت.
برگزاری یک رویداد، بدون پیگیری و برنامه‌ریزی برای تداوم، نمی‌تواند اثربخشی ماندگاری داشته باشد. چنین برنامه‌هایی باید با رویکردی بلندمدت طراحی شوند تا نتایج واقعی و قابل‌سنجشی به همراه داشته باشند. اگر هفته فرهنگی تبریز در تهران صرفاً به یک نمایش موقت تبدیل شود، انتظار ایجاد تحولات عمیق در اقتصاد و گردشگری تبریز چندان واقع‌بینانه نخواهد بود. اما در صورتی که این رویداد در دوره‌های بعدی توسعه یابد و تعاملات اقتصادی، فرهنگی و گردشگری میان تبریز و تهران افزایش پیدا کند، می‌تواند از یک برنامه مقطعی به ابزاری مؤثر برای توسعه پایدار تبدیل شود.
هفته فرهنگی تبریز در تهران، اقدامی مثبت در جهت معرفی ظرفیت‌های این شهر بود، اما به‌تنهایی کافی نیست. چنین رویدادهایی باید فراتر از یک نمایش گذرا باشند و برای بهره‌برداری از دستاوردهای آن‌ها، برنامه‌ریزی دقیق و پیگیری مستمر صورت گیرد. افزایش تعاملات اقتصادی، جذب سرمایه‌گذار و رونق گردشگری، تنها زمانی محقق خواهد شد که این برنامه‌ها استمرار داشته باشند و ارتباطات ایجادشده به قراردادهای مشخص و پروژه‌های عملی منجر شوند.
برای آن‌که این رویداد به نقطه عطفی در توسعه گردشگری تبریز تبدیل شود، حضور پررنگ‌تر رسانه‌ها، تبلیغات گسترده‌تر و تدوین برنامه‌ای عملی برای پیگیری نتایج آن ضروری است. اگر این مسیر با برنامه‌ریزی دقیق و مشارکت گسترده همراه باشد، هفته فرهنگی تبریز در تهران می‌تواند از یک جشنواره موقت، به ابزاری مؤثر در مسیر توسعه پایدار این شهر تبدیل شود.
- نویسنده : صبا نقی زاد
