قلم پرس: یادداشت|| اسرا درویشی – اتاقی پر از صندلی‌های خالی به چشم می‌خورد، همان جایی که این روزها پاتوق رسانه و خبر برگزار می‌شود اما به جز تعداد اندکی از اهالی رسانه آذربایجان شرقی بقیه شرکت نمی‌کنند.
طبقه ششم اداره پست تبریز، راهرو باریک تاریک، سمت راست صدایی به گوش می‌رسد گویی استادی مشغول تدریس است، اندکی نزدیکتر می‌شوم، بحث رسانه و خبر است، وارد می‌شوم؛ آقای عزیزی راد، آن مرد نام آشنای عرصه رسانه آذربایجان شرقی مشغول تدریس خبرنویسی است.
شاگردان او به بیش از ۱۰ نفر نمیرسد، البته این ده نفر آن چنان مشتاقانه به صحبت‌های استاد گوش می‌دهند که جای خالی بقیه احساس نمی‌شود.
بنابه گفته‌ی رئیس سازمان بسیج رسانه استان از تمامی خبرنگاران برای شرکت در این جلسه دعوت شده است، اما خبری از آنها نیست؛ همان مدعیان رسانه‌ای که خود را چون استادی در عرصه رسانه می‌دانند.
چه خبر از آنهایی که خود را مشتاق آموختن می‌دانند؟ خبرنگاران استانی کجا هستند؟ روابط عمومی ادارات و سازمان‌ها چه طور؟ همان‌هایی که اگر حرف از عرصه رسانه باشد، خود را با سابقه‌ترین و برترین می‌دانند و جوانان این عرصه را ناکارآمد و به دردنخور؛ اما شاید همین جوان رسانه‌ای بهتر از آنها خبر می‌نویسد.
البته شاید هم استاد کلاس باب میل آنها نیست، شاید هم دیگر حوصله شاگردی ندارند، اما مسئله مهم اینجاست چرا بسیج رسانه استان اقدامی برای جذب آنها انجام نمی‌دهد؟ یعنی حضور پرشور آنها اهمیتی ندارد یا دیگر نوشتن خبرهای خشک با هزاران اشتباه مهم نیست؟
جای خالی مدعیان رسانه‌ای در پاتوق رسانه آذربایجان شرقی ابعاد متفاوتی دارد؛ هم مدعیان مقصرند هم برگزار کنندگان کوتاهی کرده‌اند، البته اگر حرف از تقصیر شود هیچ کسی بر عهده نمیگیرد.
انتهای پیام/
