ضرورت رفاقت بعد از رقابت
ضرورت رفاقت بعد از رقابت

اخلاق مداری و توسعه یافتگی گروه ها واشخاص ایجاب می کند که جریان پیروز آداب پیروزی را رعایت کند وضمن احترام به طرف مقابل خود را متعلق به صد در صد مردم بداند. به گزارش قلم پرس به نقل از پایگاه اطلاع رسانی وزارت کشور، رضا زاده مدیر کل سیاسی وزارت کشور در یادداشتی کوتاه، […]

اخلاق مداری و توسعه یافتگی گروه ها واشخاص ایجاب می کند که جریان پیروز آداب پیروزی را رعایت کند وضمن احترام به طرف مقابل خود را متعلق به صد در صد مردم بداند.
به گزارش قلم پرس به نقل از پایگاه اطلاع رسانی وزارت کشور، رضا زاده مدیر کل سیاسی وزارت کشور در یادداشتی کوتاه، ضرورت رفاقت و همکاری جریان های سیاسی و هوادارانشان را بعد از پایان رقابت های انتخاباتی تبیین کرد.
🔷بنا بر این گزارش در یادداشت رضازاده آمده است:
در نظامهای سیاسی مردم سالار، یکی از کارویژه های انتخابات فیصله دادن به دعاوی گروه ها وجریان های سیاسی است ومردم با رأی وقضاوت خود به ادعاهای اطراف دعوا پایان می دهند. پس از انقلاب اسلامی در ایران، ٣۴ انتخابات برگزار شده واشخاص و گروه های مختلف همانند سایر کشورها در رقابت های انتخاباتی مواضع متفاوت خود را اعلام کرده اند و حتی در مواردی شدت رقابت ها تصویری شبیه دشمنی بین آنان را بازتاب داده است واقدامات غیر متعارف و تندی علیه یکدیگر کرده اند؛‌ اما پس از برگزاری انتخابات و اعلام نتیجه توسط مراجع ذیصلاح، مردم انتظار دارند، رقابت ها به رفاقت و همکاری برای توسعه وتعالی کشور و خدمت به مردم تبدیل شود.
در جوامع توسعه یافته و نظام مند، رعایت قاعده بازی و قبول رأی اکثریت و واگذاری قدرت به گروه پیروز به آسانی صورت می پذیرد والبته یکی دیگر از کار ویژه های انتخابات قبول وتضمین حقوق اقلیتی است که موفق به کسب اکثریت آراء‌ نشده است. اخلاق مداری و توسعه یافتگی گروه ها واشخاص ایجاب می کند که جریان پیروز آداب پیروزی را رعایت کند وضمن احترام به طرف مقابل خود را متعلق به صد در صد مردم بداند وجریان مقابل هم ضمن پذیرش نتیجه وادای احترام به طرف مقابل و حتی تبریک به او، در صورت وجود اعتراض، آنرا از طریق مجاری قانونی پیگیری و به نتیجه نهایی تن دهد.
بعلاوه؛‌ امنیت، ثبات، آرامش و آبادانی کشور در شرایط کنونی اولویت اول است و منافع ملی (وحدت ملی، امنیت ملی و اقتدارملی) جزو مسائل راهبردی و غیرقابل جایگزینی با منافع حزبی، باندی و شخصی است.
از سوی دیگر؛‌ وحدت، انسجام وهمبستگی ملی جریان های سیاسی، اقوام ومذاهب واقلیت های دینی در عین تنوع فکری و کثرت و مشارکت بالا در انتخابات، پیش نیاز امنیت ملی و موجب افزایش قدرت نرم نظام ونهایتاً قدرت واقتدار ملی است واهمیت آن کمتر از قدرت سخت نیست.
در اینجا مناسب است به برخی از کار ویژه های سیاسی انتخابات اشاره شود:
۱)بیان خواسته ها و تعدیل انتظارات
۲)ابراز حمایت منفی یا مثبت از کارگزاران
۳)ابراز مشارکت مردم
۴)جابجایی قدرت و انتقال آن به شکل مسالمت آمیز
۵)راه حلی برای رفع منازعات و تمرین تساهل و همزیستی
۶)تضمینی برای تداوم حیات سیستم سیاسی
۷)امکان تصحیح اشتباهات و خودترمیمی سیستم سیاسی
۸)پاسخگو شدن نظام سیاسی
۹)تحکیم مناسبات دولت و مردم
۱۰)ارتقاءِ مقبولیت و مشروعیت نظام سیاسی
۱۱)جامعه پذیری سیاسی
۱۲)تعمیق همبستگی ملی و تقویت منافع ملی